Ostatnie wyniki euro w stosunku do dolara amerykańskiego sygnalizują złożoną zmianę na rynkach walutowych, gdzie jego natychmiastowy spadek po zawarciu umowy handlowej kontrastuje ostro z długoterminowymi prognozami ożywienia. Po wstępnym porozumieniu handlowym między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi, euro osłabiło się o ponad 2%, rodząc pytania o trwałość wcześniejszego rajdu. Ta natychmiastowa reakcja rynku odzwierciedla leżące u podstaw rozbieżności gospodarcze i odmienne trajektorie polityki monetarnej między dwoma głównymi blokami gospodarczymi, co przygotowuje grunt pod potencjalne rewaluacje walut do 2026 roku.
- Euro osłabiło się o ponad 2% po wstępnym porozumieniu handlowym między UE a USA.
- W drugim kwartale PKB strefy euro wzrosło o zaledwie 0,1%, podczas gdy PKB USA o solidne 3%.
- Rezerwa Federalna utrzymywała stabilne stopy procentowe, lecz dwoje z jedenastu członków głosowało za cięciem stóp.
- Rynek oczekuje cięcia stóp przez Fed o 0,25 punktu procentowego przed końcem roku oraz dwóch dodatkowych cięć w pierwszej połowie 2026 roku.
- Europejski Bank Centralny zakończył cykl podwyżek stóp, utrzymując stopę końcową na poziomie 2%.
- Rabobank prognozuje, że euro może osiągnąć 1,20 dolara amerykańskiego do wiosny 2026 roku.
Natychmiastowa Reakcja Rynku i Presje Gospodarcze
Szybka deprecjacja euro po pakcie handlowym podkreśla nastroje rynkowe, które, zdaniem niektórych analityków, wskazują na tymczasowe wyczerpanie wzrostowego impetu waluty. Jane Foley, szefowa strategii walutowej w Rabobanku, określiła umowę jako „zderzenie z rzeczywistością”. Choć skutecznie zapobiegła ona bardziej dotkliwemu scenariuszowi 30% taryf, narzucona 15% stawka bazowa jest znacząco wyższa od poprzednich poziomów, budząc obawy o jej potencjalny wpływ na wzrost gospodarczy strefy euro. Ten niepokój potęguje się w świetle ostatnich danych ekonomicznych, z PKB strefy euro rosnącym o zaledwie 0,1% w drugim kwartale, a gospodarką Niemiec kurczącą się o 0,1%, pomimo oczekiwań na stymulację fiskalną.
W ostrym kontraście, Stany Zjednoczone odnotowały solidny wzrost PKB o 3% w tym samym okresie, sygnalizując silne ożywienie po wcześniejszych spadkach. Ta dysproporcja gospodarcza, według Foley, stanowi fundamentalne uzasadnienie dla obecnej korekty euro w stosunku do dolara, który w poprzednich miesiącach odnotował agresywne zyski. Matthew Ryan, strateg rynkowy w Ebury, podziela to stanowisko, stwierdzając, że umowa handlowa „szkodzi gospodarce europejskiej bardziej niż pomaga”, przyczyniając się do niedawnego odbicia dolara, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego status „wyprzedanego” po trudnej poprzedzającej połowie roku.
Rozbieżne Polityki Monetarne i Perspektywy na Przyszłość
Ścieżki Rezerwy Federalnej (Fed) i Europejskiego Banku Centralnego (EBC) dodatkowo komplikują perspektywy walutowe. Podczas gdy Fed utrzymywał stabilne stopy procentowe, znacząca niezgoda wśród jej członków — z dwoma z jedenastu głosującymi za cięciem stóp — stanowi największy wewnętrzny spór od 1993 roku. Oczekiwania rynkowe obecnie przewidują cięcie stóp przez Fed o 0,25 punktu procentowego przed końcem roku, a następnie dwa dodatkowe cięcia w pierwszej połowie 2026 roku. Odwrotnie, EBC wydaje się zakończyć cykl podwyżek stóp, utrzymując stopę końcową na poziomie 2%.
Pomimo bezpośrednich wyzwań dla euro, długoterminowe prognozy sugerują potencjalne ożywienie. Rabobank prognozuje, że euro może osiągnąć 1,20 dolara amerykańskiego do wiosny 2026 roku, uzależnione od przyjęcia przez Fed bardziej akomodacyjnej postawy. Ten poziom, niewidziany od czterech lat, stanowiłby znaczącą zmianę w stosunku do obecnych poziomów około 1,14 dolara. Holger Schmieding, główny ekonomista w Berenbergu, przewiduje wznowienie trendu spadkowego dolara w 2026 roku, przede wszystkim napędzanego strukturalną różnicą we wzroście faworyzującą Europę nad USA. Chociaż dolar w krótkim terminie korzysta z ostrożności Fed i złagodzonych napięć handlowych, Schmieding ostrzega, że leżące u podstaw ryzyka strukturalne, w tym protekcjonizm, niezrównoważone polityki fiskalne i ograniczenia imigracyjne, wciąż się utrzymują.
Strategicznie, Goldman Sachs sugeruje, że nowa 15% „wzajemna” stawka taryfowa może zmniejszyć konkurencyjność USA i osłabić zagraniczny popyt na aktywa denominowane w dolarach. Ten scenariusz, w połączeniu z potencjalnie mniej atrakcyjnym dolarem i euro wzmocnionym przez ekspansywne polityki fiskalne w strefie euro, mógłby rzeczywiście wywołać znaczącą zmianę na globalnym rynku walutowym do 2026 roku. Kluczowymi czynnikami determinującymi będą ewoluujące oczekiwania dotyczące stóp procentowych oraz względne trajektorie wzrostu obu gospodarek.
Kamil to doświadczony dziennikarz ekonomiczny, który od lat śledzi zmiany na rynkach finansowych i technologicznych. W bizmix.pl odpowiada za prezentowanie najnowszych newsów ze świata biznesu, finansów i kryptowalut, dostarczając czytelnikom rzetelnych i obiektywnych informacji.