Strategiczna decyzja Coca-Coli o wprowadzeniu na rynek nowego napoju słodzonego cukrem trzcinowym może sygnalizować istotną zmianę w krajobrazie konkurencyjnym amerykańskiego rynku substancji słodzących, oferując kluczowe wsparcie dla krajowego przemysłu trzciny cukrowej. Ten krok, ogłoszony podczas niedawnego raportu finansowego firmy, wpisuje się w szerszy trend w kierunku „czystszych składników”, dyrektywę, która zyskała na znaczeniu za obecnej administracji, kierowanej przez prezydenta Donalda Trumpa.
- Coca-Cola wprowadza na rynek nowy napój słodzony cukrem trzcinowym.
- Decyzja ma na celu wsparcie krajowego przemysłu trzciny cukrowej w USA.
- Ruch wpisuje się w szerszy trend "czystszych składników".
- Stany Floryda, Luizjana i Teksas mogą najbardziej skorzystać na wzroście popytu.
- Historycznie przemysł trzcinowy był wypierany przez syrop glukozowo-fruktozowy (HFCS).
- Początkowy wpływ na producentów cukru trzcinowego może być umiarkowany.
Jeśli Coca-Cola nada priorytet krajowemu pozyskiwaniu składników dla tego nowego produktu, skorzystają na tym stany takie jak Floryda, Luizjana i Teksas, które są głównymi producentami trzciny cukrowej w kraju. Floryda, wiodący producent, znacząco zwiększyła swoją produkcję po zaprzestaniu importu cukru z Kuby w 1960 roku. Jej organiczne gleby wokół jeziora Okeechobee w ostatnich latach dawały średnio około 2,06 miliona ton nierafinowanego cukru rocznie, według Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA). Luizjana również odnotowała wzrost powierzchni upraw trzciny cukrowej, zwłaszcza gdy dochody z konkurencyjnych upraw, takich jak ryż i soja, spadły, produkując 1,78 miliona ton nierafinowanego cukru rocznie w tym samym okresie. Dolina Rio Grande w Teksasie przyczynia się średnio 143 000 ton rocznie z około 36 100 akrów zbieranych upraw.
Kontekst historyczny i wyzwania branżowe
Przez kilka dekad amerykański przemysł cukru trzcinowego borykał się z głębokimi wyzwaniami ekonomicznymi, głównie z powodu dominacji syropu glukozowo-fruktozowego (HFCS) jako głównego słodzika. HFCS stał się tańszą alternatywą, napędzaną subsydiami dla upraw kukurydzy, co skłoniło gigantów napojowych, takich jak Coca-Cola, do masowego przejścia od cukru trzcinowego, który w latach 80. XX wieku był obciążony wysokimi cłami. Ta zmiana poważnie dotknęła lokalne i regionalne społeczności w stanach produkujących trzcinę cukrową, gdzie produkcja cukru trzcinowego stanowi istotne źródło dochodu. Ekspert branżowy Bryan Le, główny konsultant ds. żywności w Mendocino Food Consulting, zauważa, że to przejście doprowadziło do powszechnych ograniczeń w zdolnościach produkcyjnych, a nawet do całkowitego zamknięcia wielu zakładów przetwórstwa cukru.
Jednak natychmiastowa skala tego pozytywnego wpływu pozostaje przedmiotem debaty wśród analityków branżowych. Arun Sundaram, wiceprezes i starszy analityk kapitałowy w CFRA Research, sugeruje, że przewidywane wsparcie dla amerykańskich producentów cukru może być początkowo skromne. Zauważa, że strategia Coca-Coli polega na uzupełnianiu istniejącego portfolio produktów o nową ofertę, zamiast zastępowania jakichkolwiek z jej kluczowych produktów o dużej objętości. To rozróżnienie wskazuje na potencjalnie stopniową, a nie natychmiastową, zmianę ogólnego popytu na cukier trzcinowy.
Realistyczne aspekty operacyjne produkcji cukru trzcinowego dodatkowo komplikują jego opłacalność ekonomiczną. Jako roślina sezonowa wymagająca precyzyjnego terminu zbiorów, zakłady przetwórcze działają tylko przez ograniczony czas, pozostając niedostatecznie wykorzystane, a pracownicy bezrobotni przez znaczną część roku. Ta sezonowość nakłada wysokie koszty ekonomiczne na zapewnienie maksymalnej efektywności w okresie zbiorów. Wiele firm zajmujących się uprawą trzciny cukrowej, często działających jako spółdzielnie, miało minimalną motywację do rozszerzania nasadzeń, biorąc pod uwagę ograniczone możliwości rozwoju branży. Niemniej jednak eksperci tacy jak Le sugerują, że jeśli inne firmy naśladowałby ponowne zaangażowanie Coca-Coli w cukier trzcinowy, korzyści ekonomiczne mogłyby być znaczne. Zwiększony popyt na trzcinę cukrową mógłby zmienić równowagę użytkowania gruntów rolnych, potencjalnie przeznaczając więcej akrów pod uprawę trzciny cukrowej i wzmacniając dobrobyt gospodarczy okolicznych regionów, zwłaszcza tam, gdzie trzcina cukrowa konkuruje z tanimi uprawami podstawowymi, takimi jak ryż i soja na rynku międzynarodowym.