FTSE 100 bije rekordy: Czynniki wzrostu i międzynarodowy charakter indeksu.

FTSE 100, główny indeks giełdowy Londynu, niedawno przełamał swoją historyczną reputację indeksu o umiarkowanych wzrostach, osiągając znaczące kamienie milowe i przewyższając kilka głównych globalnych indeksów. Ten nieoczekiwany wzrost, naznaczony przekroczeniem progu 9000 punktów po raz pierwszy w historii, skłania do głębszego zbadania czynników napędzających jego wzniesienie oraz jego ewoluującej roli jako domniemanego barometru brytyjskiej gospodarki.

• FTSE 100 przekroczył 9000 punktów po raz pierwszy w historii (15 lipca).
• Wzrost z 8000 do 9000 punktów zajął zaledwie dwa lata, w porównaniu do siedmiu lat na pokonanie bariery 7000-8000.
• Od początku roku indeks zyskał 11%, przewyższając S&P 500, Nikkei 225 i CAC-40.
• Nowy historyczny poziom zamknięcia wyniósł 9138,37 punktów.
• Przewyższenie S&P 500 miało miejsce tylko trzykrotnie od kryzysu finansowego 2007-2008 (w latach 2016, 2022 i obecnie).

Indeks, pierwotnie uruchomiony z wartością 1000 punktów 3 stycznia 1984 roku, osiągnął 9000 punktów 15 lipca, a następnie zanotował nowy historyczny rekord zamknięcia na poziomie 9138,37. Ten wzrost z 8000 do 9000 punktów zajął zaledwie dwa lata, co stanowi wyraźny kontrast w stosunku do siedmiu żmudnych lat, jakie były potrzebne na przejście z 7000 do 8000 punktów. Jego tegoroczny wynik, wynoszący 11%, plasuje go wśród najsilniejszych na świecie, przyćmiewając benchmarki takie jak S&P 500, Nikkei 225 i CAC-40; jedynie niemiecki DAX-40 wykazuje porównywalną siłę. To przewyższenie S&P 500 jest szczególnie godne uwagi, ponieważ zdarzyło się tylko dwukrotnie od globalnego kryzysu finansowego z lat 2007-2008 – w 2016 i 2022 roku.

Struktura Indeksu a Wycena

Strukturalny skład FTSE 100 w dużej mierze wyjaśnia jego historyczne odchylenie od indeksów bardziej zorientowanych na wzrost, takich jak S&P 500. Brytyjski indeks ma większą wagę w sektorach tradycyjnie postrzeganych jako defensywne lub cykliczne, takich jak finanse, podstawowe produkty konsumpcyjne, energia i górnictwo. Kontrastuje to ostro z znaczącą ekspozycją S&P na dynamiczne firmy technologiczne. W konsekwencji, nawet po ostatnim rajdzie, wskaźnik cena do zysku (P/E) FTSE 100 pozostaje niewiele powyżej swojej długoterminowej średniej wynoszącej 15, podczas gdy S&P 500, również niedawno bijący rekordy, jest notowany przy niemal 30-krotności zysków. Ta luka w wycenie podkreśla różne czynniki napędzające zwroty: podczas gdy wzrost wartości kapitału napędzał ponad dwie trzecie całkowitego zwrotu S&P w czasie, około połowa całkowitego zwrotu FTSE historycznie wynikała z dywidend, co odzwierciedla wyraźne preferencje brytyjskich inwestorów dla dochodów z inwestycji.

Czynniki Napędzające Ostatnie Wzrosty

Kilka czynników napędziło ostatnie wyniki FTSE. Szerszy optymizm makroekonomiczny, w tym postrzegana ulga po umowie handlowej między Stanami Zjednoczonymi a Japonią, przyczynił się do rajdów rynkowych. Ponadto, indeks wydaje się czerpać korzyści z przepływów kapitału szukających alternatyw dla rynków amerykańskich, trendu potocznie nazywanego „transakcją ABUSA (Anywhere But USA)”, szczególnie widocznego w początkowych miesiącach roku, w obliczu zmienności wywołanej polityką prezydenta Donalda Trumpa. Korzystne czynniki sektorowe, zwłaszcza zwiększone zobowiązania rządów zachodnich w zakresie wydatków na obronność, również wzmocniły kluczowe spółki składowe. Rolls-Royce, producent silników lotniczych z znaczącym biznesem obronnym, odnotował wzrost swoich akcji o 75% od początku roku, podczas gdy BAE Systems, największy brytyjski wykonawca obronny, zyskał 59%, co wyniosło ich odpowiednio na szóste i jedenaste miejsce wśród największych firm w indeksie. Silne raporty finansowe firm takich jak Reckitt, Howden Joinery i Lloyds Banking Group również zapewniły bezpośredni impuls.

Wpływ Kursu Funta Szterlinga

Krytycznym czynnikiem korzystnym dla FTSE 100 jest odwrotna zależność między słabszym funtem brytyjskim a zyskami indeksu. Około czterech piątych zysków spółek wchodzących w skład FTSE 100 pochodzi z działalności zagranicznej, głównie w dolarach amerykańskich i euro. Ta dynamika stała się wyraźnie widoczna po referendum w Wielkiej Brytanii w 2016 roku w sprawie opuszczenia Unii Europejskiej, kiedy funt spadł o 10% w stosunku do dolara w ciągu kilku godzin. Początkowo indeks zanurkował, ale gdy rynki zdały sobie sprawę, że słabszy funt zwiększa wartość repatriowanych zysków zagranicznych, FTSE wzrósł, przekraczając swój poziom sprzed referendum w ciągu tygodnia.

FTSE 100 a Gospodarka Wielkiej Brytanii

Mimo swojej pozycji jako głównego indeksu giełdowego Wielkiej Brytanii, FTSE 100 coraz bardziej odrywa się od kondycji krajowej gospodarki brytyjskiej. Podczas gdy niektóre firmy, takie jak BT i Lloyds Banking Group, w dużej mierze czerpią swoje zyski z Wielkiej Brytanii, wiele głównych spółek składowych ma minimalną lub żadną działalność w Wielkiej Brytanii. Przykładami są Antofagasta, chilijska spółka wydobywająca miedź; Fresnillo, meksykański wydobywca srebra; Mondi, globalny lider w branży papierniczej i opakowaniowej bez zakładów produkcyjnych w Wielkiej Brytanii; oraz Ashtead Group, która generuje ponad 90% swoich zysków z działalności w USA jako Sunbelt Rentals. Nawet firmy tradycyjnie postrzegane jako typowo brytyjskie, takie jak BP, BAE Systems i British American Tobacco, generują większość swoich zysków poza Wielką Brytanią. Spośród 20 największych firm w indeksie, tylko Lloyds Banking Group i NatWest Group koncentrują się głównie na zyskach pochodzących z Wielkiej Brytanii.

Ewolucja i Globalny Charakter Indeksu

Ten międzynarodowy charakter stanowi znaczącą ewolucję od momentu powstania indeksu 41 lat temu, kiedy to składał się on przeważnie ze spółek zorientowanych na rynek krajowy, działających w sektorach takich jak browarnictwo, handel detaliczny i usługi finansowe. Pojawienie się globalizacji zasadniczo zmieniło FTSE 100, przyciągając liczne zagraniczne firmy poszukujące dostępu do płynnych rynków kapitałowych Londynu. W tym względzie FTSE 100 odzwierciedla inne główne indeksy europejskie, takie jak niemiecki DAX-40 i francuski CAC-40, których członkowie również czerpią znaczną większość swoich zysków spoza swoich krajów. Dlatego też, choć ostatnie szczyty indeksu mogą wywoływać pozytywne nastroje, odzwierciedlają one złożoną interakcję globalnych sił ekonomicznych i międzynarodowych wyników korporacyjnych, a nie służą jako bezpośredni barometr krajowej kondycji korporacyjnej czy gospodarczej Wielkiej Brytanii.